A Day In The Life Of...

Maandagochtend 4:55 uur, de wekker gaat. Zonder al te veel moeite kom ik mijn bed uit en trek ik mijn sportkleren aan, doe mijn oortjes met muziek in, drink wat water en ga vervolgens naar buiten waar mijn hardloopschoenen nog liggen te luchten. Ik doe ze aan, start een track-app op mijn iPhone en begin met hardlopen. Ik loop ongeveer 4,5 kilometer op tempo om daarna thuis te komen, even uit te rusten, te douchen en rond 6:50 uur te gaan ontbijten. Een kom Cheerio’s en twee geroosterde boterhammen is hoe het ontbijt eruit ziet. Na het ontbijt pak ik mijn tas in en wordt ik om 7:15 uur naar Ben Lomond High School gebracht. Het is nog geen 7:45 uur, dus ik heb nog even tijd om met vrienden te praten. Aangezien het een B-dag is start ik met ‘Food and Nutrition’, wat meer een soort knutselklas is dan werkelijk theorie of überhaupt koken zelf. Na 80 lange minuten eindigt dan de les en heb je vijf minuten om je naar je volgende klas te begeven. Om 9:10 uur begint ‘Weight Training’, waar je na een warming-up 60 minuten lang aan het testen of oefeningen aan het doen bent. Vaak moet je jezelf haasten met omkleden om op tijd te zijn voor je volgende les, wat in dit geval ‘Advisory’ is. Deze mentorles(klas) is niet direct streng en het maakt dan ook niet al te veel uit als je een paar minuten later bent. Hier wordt vaak de tijd genomen om dingen te bespreken of om instructievideo’s (gemaakt door leerlingen) te laten zien, maar meestal is het gewoon lachen met de achterlijke seniors. Na 30 minuten gaat de bel en begeven we ons naar de derde vak van de dag. In dit geval is dat ‘Physics’ van de geweldige Mr. Jensen, die van alles wel wat leuks/interessants weet te maken. Dit betekent echter niet dat ik niet verga van de honger. Hier op deze school duurt het namelijk even voordat de pauze begint, al helemaal in vergelijking met Nederlandse scholen. Na opnieuw 80 minuten les begint de pauze dan eindelijk om 12:30 uur. Waar de meeste leerlingen zich naar de cafetaria begeven, wacht ik elders met mijn zelfgemaakte lunch op mijn vrienden, die wel in de rij willen staan. Dit doe ik omdat ik nog geen school-ID heb en de lunch dus niet gratis is, maar vooral omdat ik geen zin heb om in de lange rij te wachten terwijl hongerdood om de hoek ligt. Als zijn hun lunch hebben gehaald gaan we aan één van de vele tafels zitten. Na de pauze gaat iedereen naar de laatste vak van de dag, voor mijn B-dag is dat ‘Language Arts’ (Engels). Voor de bel om 13:15 uur is iedereen binnen en zijn we allemaal aan het lezen uit een boek. Ik lees uit “The Blind Side”, een boek over American Football wat ik koos om meer bekend te worden met de sport en de filosofie erachter. Na ongeveer 25 minuten moet je het boek neerleggen en je gedachten opschrijven over het stuk wat je zojuist las. Om 14:25 uur is dan de lesdag voorbij, maar waar de ene helft van de school naar huis gaat, begeeft de andere helft zich naar de naschoolse activiteiten. In mijn geval is dat Cross Country, wat ik voornamelijk gebruik om fit te worden voor het voetbalseizoen in de lente. Desalniettemin neem ik het wel serieus en is het een hele hechte en geweldige groep. Omdat de training niet direct begint, hangen we nog wat rond op school om vervolgens om stipt 15:15 uur te beginnen met onze opwarmrondes op de 400 meter baan. Voor vandaag staat een snelheidstraining op het programma, maar niet zonder eerst (wellicht een beetje te?) uitgebreid gestrekt te hebben. We bespreken kort wat de plannen zijn, wat er moest gebeuren en wat er van ons verwacht wordt. Dan begint de hel, in de snikhitte van minimaal 30 graden Celsius rennen we “Satans Hill” op. Als je er eenmaal bent na 25 minuten (voor mij geldend) ben je op een wat platter, hooggelegen stuk, waar je uitzicht hebt tot ver over Ogden en kun je zelfs de kom van bergen zien waar we ons in begeven. Hier doen we eerst 200 meter op race tempo, rustig terug joggen, weer 200 meter race tempo, opnieuw rustig terug joggen om daarna een goeie 400 meter op race tempo te volbrengen. Degenen met de slechtste conditie mogen al na twee keer terug “rennen”, het gros na drie keer, ik deed het vier keer (ook al ging ik langzamer dan de meesten) en de twee besten deden dit vijf keer. Allemaal gevolgd door onze coach op zijn mountainbike. Eenmaal terug is het even over vijven en wacht mijn hostmoeder al een kleine tijd op me. Ik drink water, pak mijn spullen, verontschuldig me voor mijn late aankomst en dan gaan we naar huis. Thuis douch ik snel, waarna we gaan eten: kippenvlees met bacon, broccoli, aardappelen en chips. Na het eten is het vooral rust, hiervoor moet ik me wel naar mijn kamer begeven want de kleine broertjes zijn vol energie en een bron van drukte. Als zij naar bed zijn gedaan is de rust die er in het huis heerst onbeschrijfelijk, nu kan je rustig tv kijken en wat eten zonder overal gevolgd te worden. Dan rond een uur of 21:00 ben ik meestal gebroken en ga ik slapen, weer een geweldige dag hier gehad in Ogden.

Jesper Nibbelink